Dient het gemak de mens?

Nu de digitale fotografie definitief is ingetreden, wordt vaak verondersteld dat deze hobby nauwelijks kennis meer behoeft. Met al die technische snufjes zal immers geen foto meer mislukken. En voldoet een kiek niet aan de verwachtingen, dan is hij met één druk op de knop verwijderd. De betere plaatjes (ver)stop je in de pc en de beste druk je af. Ook geen kunst meer...

De mens bedient
En toch heeft het eerste decennium digitale fotografie ook het feit bevestigd, dat de mens achter de camera de alles bepalende factor blijft. Voor het al dan niet perfecte eindresultaat, voor het plezier, voor de voldoening, voor de herbeleving jaren, zelfs generaties, later.
Fotograferen blijft een enerverende bezigheid, die loopt van: ‘... als ik maar kan zien dat mijn kleinkind erop staat...’ tot aan ‘... dit moet opnieuw, omdat dat ene waterdruppeltje teveel glanst...’ Hoe ingenieus de huidige fototoestellen ook zijn en nog worden, de invloed van degene die het zoekerbeeld heeft bepaald en de ontspanknop indrukt, is allesbepalend.

Keuzes maken

Een ervaren portretfotograaf zal met een bescheiden toestelletje een beter resultaat behalen dan een amateur met een kapitaal toestel. En een weekendamateur schiet een vlinder op een bloem perfecter dan een bikkelharde oorlogsfotograaf... Het is een kwestie van de juiste keuzes maken:

- Wat wil ik en wat kan ik?
- Hoeveel tijd heb ik of neem ik?
- Wat weet ik en wat niet?
- Wil ik kieken of componeren?
- Wat boeit me en wat niet?
- Doe ik het samen of alleen?